Project Description

Als ik hem binnenroep, aarzelt hij even op de drempel. Hij kijkt de kamer rond en zet dan toch de stap naar binnen. De kleine jongen – net twee jaar oud – is het eerste kindje op mijn spreekuur van vandaag. Terwijl zijn moeder bij mij aan tafel plaatsneemt, gaat hij vrolijk op onderzoek uit. Het verhaal van moeder bevestigt mijn eerste indruk: het gaat goed met hem. Hij is onderzoekend, vertelt ze, en kletst haar de oren van het hoofd.

Het ziekenhuis als norm

Tijdens mijn studie geneeskunde ben ik nooit in aanraking gekomen met de jeugdgezondheidszorg. Als net afgestudeerde geneeskundestudent was het voor mij – en voor velen met mij – de norm om in het ziekenhuis te gaan werken. Een plek waar ziekte en behandeling centraal staan. Zo startte ook mijn carrière.

Enthousiast en leergierig begon ik aan mijn eerste baan als anios in het ziekenhuis. Na enkele jaren klinisch werken, kwam ik tot de conclusie dat het ziekenhuis niet de juiste plek voor mij was. Ik begon de opleiding tot huisarts. Maar ook dat paste net niet bij mij. De klachten, de ziekten en de behandelingen die in de spreekkamer voorbijkwamen, kon ik moeilijk loslaten. En door de beperkte tijd had ik weinig ruimte om een goede behandelrelatie op te bouwen. Ik haalde er geen voldoening uit.

Ontdekking van de jeugdarts

Ondertussen was ik vier jaar werkzaam als basisarts en nog steeds zoekende naar een richting binnen de geneeskunde die wél bij mij zou passen. Totdat ik zelf met mijn kind het consultatiebureau bezocht. Mijn eerste kennismaking met de jeugdarts. Wat een mooi vak, dacht ik gelijk.

Een vak waarbij je je als arts niet alleen richt op ziekte, maar juist op het voorkomen van ziekte. Door groei en ontwikkeling te volgen, te onderzoeken, vragen te stellen én te luisteren. Waar het in de spreekkamer niet alleen draait om klachten. Waar kind en ouders ook vrolijk de deur uit kunnen gaan. Een vak dat ik met rust en aandacht uit kan oefenen. Wat een ontdekking, wat een opluchting. Ik besloot al snel dat ik in opleiding wilde tot jeugdarts KNMG en dat lukte. Mijn zoektocht kwam tot een gelukkig einde; dit vak past bij mij.

Zoektocht besparen

Ik hoop dat deze kant van de geneeskunde – het vak van de jeugdarts en de arts Maatschappij + Gezondheid – tijdens de opleiding meer en meer onder de aandacht wordt gebracht. Want hoeveel artsen, net klaar of al langer in het vak, bevinden zich niet in dezelfde positie als ik een paar jaar geleden? Zoekend naar hun richting? Of zelfs twijfelend over hun toekomst binnen de gezondheidszorg? Een vroege kennismaking met het vak van de jeugdarts zou hen een flinke zoektocht kunnen besparen.

Terug naar mijn spreekkamer. Ik sluit het consult met de rondrennende tweejarige af met een high five. Omdat het goed gaat, komt hij pas over anderhalf jaar terug. Voor de laatste afspraak bij het consultatiebureau. Hier word ik blij van.

Deze blog is onderdeel van De Jeugdarts blog. Een initiatief van de jeugdartsen van JGZ Kennemerland

Marlous Duijn, jeugdarts in opleiding