Elise Beket werkt bij GGD Flevoland als aios arts Maatschappij + Gezondheid/jeugdgezondheid. In navolging van haar vader, bedrijfsarts, wilde ze als kind al dokter worden. Ze werd arts M+G: ‘Omdat je als sociaalgeneeskundige meer met mensen bezig bent dan met ziekte. In de publieke gezondheid kun je grote verschillen maken met kleine interventies.’
Na haar onderzoek in het buitenland onder Palestijnse vluchtelingen en een stage bij de WHO, solliciteerde Beket bij de VN. Tot haar teleurstelling kreeg ze het advies om eerst als arts in eigen land ervaring op te doen. Terug in Nederland overwoog ze even tropengeneeskunde, maar een vacature voor jeugdarts die ze toevallig onder ogen kreeg intrigeerde haar.
Vrijheid om keuzes te maken
Elise: ‘Toen ben ik me gaan verdiepen in de opleiding tot arts Maatschappij + Gezondheid met als profiel jeugdgezondheid. Vooral het onderdeel beleid in de 2e fase van de studie interesseerde me. Praktijk en beleid leek mij een mooie combinatie. Hoewel ik op dat moment niet per se met jeugd wilde gaan werken, is het voor mij de juiste keuze geweest. De opleiding tot arts M+G geeft je de vrijheid om zelf keuzes te maken, om te ontdekken wat je wilt. Tijdens de klinische stages bouw je een enorm netwerk op en daar heb je in je carrière veel aan. Als ik nu terugdenk aan de man die mij indertijd het advies gaf ervaring op te doen, begrijp ik zijn bedoeling. Je leert zoveel, ik kan nu zoveel kanten op.’
Inzoomen en uitzoomen
‘Als arts M+G heb je een 360° blik. Je moet je blik op het individu richten en tegelijk het grotere plaatje kunnen zien. Je kijkt naar de mens, naar factoren rondom het kind of de jongere en je kijkt naar het systeem. Inzoomen en uitzoomen. Je hebt het ene moment een vierjarig kind tegenover je en het volgende moment een balende puber die alleen maar op de klok zit te kijken. Telkens pas je ook je communicatie aan. Zoals een opleider ooit zei: “Als jeugdarts gebruik je de stethoscoop niet zo vaak, je communicatie is je stethoscoop.”
Het verhaal achter verzuim
‘Ik heb veel verzuimcasussen. Verzuim kan allerlei oorzaken hebben. Zo was er een jongen die zich op school veel ziek meldde vanwege vermoeidheid. Omdat ik erachter kwam dat ook zijn groei achterbleef, verwees ik hem naar de kinderarts waar de onderliggende pathologie gevonden werd; hij bleek een chronische ziekte te hebben. In een andere casus trok school aan de bel omdat kinderen uit een vluchtelingengezin verzuimden en leermoeilijkheden hadden. Door gesprekken kwam ik erachter dat de zes kinderen uit het gezin in twee slaapkamers moesten slapen. Dat gaf diverse problemen, waaronder slaaptekort. Als jeugdarts heb je dan een regierol. Dan moet je iedereen, van school tot wijkteam en maatschappelijk werk, aan tafel krijgen en samen een plan maken, onder meer voor beter passende behuizing.’
Laagje voor laagje
‘Je hebt ook een signalerende taak: als er op een school veel overgewicht is, kan ik via de beleidsmakers binnen de gemeente bijvoorbeeld de aanpak van de Gezonde School activeren. Op die manier heb je op individueel én collectief niveau invloed. Ik kom ook in beeld als kinderen gedragsproblemen vertonen. Dan kijk ik eerst naar de medische oorzaken van deze problematiek, zoals visus- of gehoorproblemen. Vervolgens schat ik in of het probleem vanuit het kind of het systeem komt en op basis daarvan verwijs ik naar passende hulp. Zo ben je in dit vak laagje voor laagje het onderliggende, eigenlijke probleem aan het blootleggen. En vervolgens ga je met meerdere partijen de oplossing vormgeven. In dat interdisciplinaire werkveld is het soms een uitdaging om dezelfde taal te spreken en er samen een constructief verhaal van te maken. Als arts M+G kun je dan een actieve rol spelen.’
Publieke gezondheid goed neerzetten
‘Ik ben naast mijn GGD-werk ook AIOTO. Twee dagen per week ben ik aan de VU aan het promoveren op depressie en suïcidepreventie bij jongeren. Een van je kerntaken als jeugdarts is vroegsignalering op het gebied van depressie en suïcidepreventie. Mijn doel is kijken of we daar nog beter in kunnen worden. De afgelopen decennia is er veel op onze publieke gezondheid bezuinigd. Er is nu een generatie van aanstormend artsen en artsen Maatschappij + Gezondheid die ambitieus zijn en de publieke gezondheid goed willen neerzetten. Wij willen daarover graag meedenken en onze visie delen.’
‘Mijn’ 12.500 kinderen
‘Ik lig in principe niet ‘s nachts wakker van mijn werk. Maar er zijn wel casussen die je minder makkelijk loslaat. Het gaat om kinderen en als jeugdarts heb je het gevoel dat je daar pal voor moet staan. In deze regio zijn er zo’n 12.500 kinderen. Dat zijn wel ‘míjn’ kinderen ja.’