Project Description

Ik schrik wakker. De telefoon gaat. Ik neem op en tast om me heen naar het nachtlampje. ‘Hallo, met Loes’, zeg ik. ‘Hallo, met Charlotte, meldkamer ambulance. Ben jij de dienstdoende arts infectieziektebestrijding?’ ‘Ja’, zeg ik, terwijl ik zoek naar mijn pen en schriftje. Geduldig spelt ze letter voor letter uit wie ik moet terugbellen. Ik ga rechtop in bed zitten. Mijn handen zijn klam. Zojuist ben ik in mijn nachtdienst gebeld. Ik realiseer me dat mijn opleider dit in zijn 40-jarige carrière 1 keer heeft meegemaakt. Wat zou er aan de hand zijn?

Wie heeft mij op dit tijdstip nodig? Ik bel het nummer dat ik op de achterkant van een tijdschrift heb neergekrabbeld. Het schriftje, dat ik als voorbereiding had klaargelegd, is nog onaangeroerd. Aan de andere kant van de lijn klinkt een vriendelijke en wakkere stem. Lisanne werkt als aios interne geneeskunde. Ze bedankt me voor het terugbellen. Fijn, denk ik, ik hoop dat ik haar kan helpen.

Rabiës

Ze heeft een jonge vrouw tegenover zich. De vrouw is net terug van vakantie in Thailand en is daar gekrabd door een zwerfkat. Het is onduidelijk of de wond gebloed heeft. Een rabiës risico-inventarisatie en het geven van beschermende vaccinatie dienen volgens de LCI-richtlijn zo snel mogelijk gestart te worden. De vraag aan mij is of dit meteen moet of dat het kan wachten tot de volgende ochtend? Immers, rabiës kan wel voorkomen worden, maar iedereen die de ziekte krijgt gaat eraan dood.

‘Nee, dit kan tot de volgende ochtend wachten’, vertel ik Lisanne. Zo veel haast is er niet bij. Daarbij, tegen de tijd dat we het circus opgetuigd hebben is de zon alweer opgekomen. Voor de zekerheid kijk ik nog even in de richtlijn, eigenlijk wetende dat het antwoord daar niet zal staan. Dat geeft me net een beetje extra nadenktijd. Heb ik in mijn suboptimale slaap-waak-toestand niet toch een argument over het hoofd gezien? Lisanne bedankt mij voor het meedenken en verbreekt de telefoonverbinding.

Helderheid scheppen

Ik lig nog lang wakker. Eigenlijk heel logisch dat ik hier nu over gebeld wordt, bedenk ik me. Onlangs overleed een jonge Noorse vrouw aan rabiës na een beet van een puppy in Azië. Er was veel media-aandacht. En in de infectieziektebestrijding heeft de media een directe weerslag op ons dagelijks – en nachtelijk – werk. Toch wel heel fijn dat ik, ondanks mijn minder heldere toestand, helderheid heb kunnen scheppen bij een casus van een collega-arts uit het ziekenhuis.