Project Description
Het is maandagochtend en ik ben samen met mijn man en kinderen op weg naar de kinderopvang. Mijn oudste loopt trots met zijn knuffel naast mij. Als ik hem vraag wat we ook alweer gaan doen, vertelt hij dat papa en mama dokter zijn en de knuffels beter gaan maken. Ik vind het een mooie samenvatting.
Deze winter vliegen de virussen ons weer om de oren. Het is een onderwerp waar iedereen graag over klaagt, maar waar we ook veel van leren. Een huisarts leert elk jaar weer bij over de bestrijding van de griepepidemie, de kinderarts over de behandeling van benauwde kinderen op de afdeling en de jeugdarts bijvoorbeeld over de start van immunisatie tegen het RS-virus en hoe we ouders & kind het beste kunnen informeren.
Jonge kinderen zijn van nature erg gemotiveerd om nieuwe dingen te leren en het onderwerp dokters en ziek zijn blijft een interessant onderwerp. Zo ook op de opvang van mijn kinderen waar ‘Hatsjoe!’ het thema van de afgelopen maand was. De kinderen knutselden doktersspullen, lazen samen boeken over ziek zijn en leerden hoe je weer beter kon worden. En nu zijn wij aan de beurt. Mijn man (huisarts) en ik (jeugdarts) geven vandaag een uurtje ‘praktijkles’.
In het lokaal zitten alle kinderen al netjes op een rij vol spanning met hun lievelingsknuffel in hun armen. Tegen de peuters vertel ik dat ik een dokter ben voor de gezonde kindjes en kijk hoe groot ze zijn en of ze al kunnen lopen en praten. Mijn man vertelt dat hij dokter is voor alle zieke mensen, dus voor kinderen, maar ook voor papa’s, mama’s, opa’s en oma’s. De kinderen knikken aandachtig, maar vinden ons als dokters ook nog wel spannend.
We stellen een aantal vragen aan de kinderen. Wie is er wel eens bij de dokter is geweest? Of in het ziekenhuis? En weet iemand waar die ‘doktersspullen’ allemaal voor nodig zijn? Daarna doen we een spelletje of ze weten waar bepaalde lichaamsdelen zitten. De oren, de mond, de buik. De kinderen worden steeds enthousiaster. Ze wijzen fanatiek naar hun buik en vertellen hun ervaringen bij de dokter. Dan zijn de knuffels aan de beurt.
Een beer met een gebroken been, een konijn met een pijnlijk oor en een dino met buikpijn: ze komen allemaal voorbij. Samen ‘luisteren’ we met de stethoscoop naar het hart en de buik. We kijken we in de oren, plakken een hoop pleisters en leggen verbandjes aan. Als alle knuffels weer beter zijn, zien we alleen maar blije gezichten. De dokter blijkt niet eng, maar eigenlijk best lief.
Met een goed gevoel gaan we na een uur weer naar huis. Hopelijk helpt deze positieve ervaring mee voor de toekomstige doktersafspraken die ze zullen hebben. De weken na onze praktijkles spreken veel kinderen en ouders ons aan over de leuke ochtend. Thuis werd door kinderen enthousiast verteld over de ‘berendokters’ en broertjes en zusjes werden meegenomen in het doktertje spelen. Mooi om te zien dat een uurtje lesgeven zoveel indruk maakt op de kinderen en bijdraagt aan een leven lang leren.
Deze blog is onderdeel van De Jeugdarts blog. Een initiatief van de jeugdartsen van JGZ Kennemerland.
Miriam Blok