Project Description
Zwemles op zaterdagochtend. Mijn zoontje van vijf komt na de les kletsnat de kleedkamer binnen. Bibberend van de kou, maar met een stralende lach op zijn gezicht. Want hij mag door! Door naar het diepe bad. De weken daarna is zijn gezicht vóór de les al kletsnat. Van de tranen. Want het diepe in, zonder vaste grond onder je voeten, is spannend.
Ongeveer in dezelfde tijd begin ik met de 2e fase van mijn opleiding tot arts maatschappij en gezondheid (nu nog opgedeeld in 2 fases, maar het wordt in de toekomst één opleiding). Waar ik tijdens de profielfase infectieziektebestrijding nog lekker ronddobberde in m’n comfort zone, alles lerend over de medische inhoud van mijn vak, beland ook ik nu ineens in het diepe.
Uiteenlopende belangen
Dat diepe heet ‘Strategie en beleid’, de eerste module van de 2e fase. We moeten een strategisch voorstel schrijven voor een zelfgekozen probleem. Een complex probleem waar veel maatschappelijke partijen bij betrokken zijn. Partijen met uiteenlopende belangen, die gezondheid lang niet altijd op nummer één hebben staan. Hoe krijg je dan toch voor elkaar wat je wil?
Ik merk dat ik weerstand voel bij het vakjargon dat hoort bij een strategisch voorstel. Weerstand bij beleidstermen als ‘een probleem agenderen’, ‘een gezamenlijke visie ontwikkelen’ en het welbekende ‘draagvlak creëren’. Ik ben dokter geworden, geen politicus! Als artsen zijn we gewend te overtuigen vanuit de inhoud. Hoezo voor elkaar krijgen wat ik wil, ik heb toch een goed verhaal? Maar helaas, zo makkelijk is het niet altijd.
Innerlijke politicus
Vol goede moed ga ik aan de slag. Toch maar de politicus in mezelf een beetje wakker maken, al is het met wat weerstand. Na een aantal weken ploeteren vallen de puzzelstukjes op zijn plek en heb ik een strategie bedacht die werkt! Omdat ik de juiste persoon enthousiast hebt gemaakt en het juiste moment hebt afgewacht (de ‘window of opportunity’ zoals dat zo mooi heet). Daarmee heb ik bereikt wat ik wil, namelijk de gezondheid van mensen verbeteren. En, niet onbelangrijk, ik blijk mezelf te kunnen redden in het diepe.
Zwemles op zaterdagochtend, een paar weken later. Mijn zoontje komt na de les kletsnat de kleedkamer binnen. Bibberend van de kou, maar met een stralende lach op zijn gezicht. Want ook hij kan het: zwemmen in het diepe!
Meer blogs van mijn hand lezen? Ga dan naar www.doktertegeninfecties.wordpress.com!