Project Description

Het is 11 december 1992. Ik sta met mijn dikke buik voor de hoogleraar die op het punt staat mij mijn artsenbul te overhandigen. Hij kijkt mij aan, kijkt naar mijn buik en weer terug. Met een meewarige blik feliciteert hij mij. Ik weet eigenlijk niet waarmee.

Het is 7 maart 1993. Ik ben thuis, er zit ijs op de ramen en de zon schijnt. Zoë, mijn prachtige dochter is net geboren, we zijn allebei moe. Voor het eerst moeder en geen idee wat de komende jaren zullen brengen. Ik wil huisarts worden of internist, zoals mijn man, maar ook een goede moeder. Hoe ga ik dit combineren?

Als een bevriend stel komt eten, hebben we een mooi gesprek over ouderschap. Over de combinatie van werk en gezin. Dokter zijn, kinderen hebben en het beiden zo goed mogelijk willen doen. Ook hoor ik voor het eerst van het fenomeen consultatiebureauarts. Ik besluit de applicatiecursus voor consultatiebureauartsen te gaan volgen. Dan heb ik die alvast in the pocket.

Zoë is drie maanden oud. Ik ga werken als consultatiebureauarts in Rotterdam. Ik geniet van het werken met kinderen en het contact met ouders. Het is zo waardevol om mee te mogen lopen met ouders in een periode waarin veel op ze afkomt. Ik mag advies en antwoorden geven op vragen die ouders hebben nog vóórdat het een probleem wordt. Elke dag ga ik met plezier naar mijn werk.

In de daaropvolgende jaren volgen een verhuizing, een verbouwing en worden onze drie prachtige zonen geboren: Xander, Mark en Robert. Ik geniet dagelijks van mijn werk en besluit om consultatiebureauarts te blijven. Wat begon als een praktisch besluit, groeit uit tot een passie: ik geniet van het vak, van de dynamiek, van de betekenisvolle impact die ik kan maken.

Inmiddels zijn we 30 jaar verder. Mijn ambities brachten me waar ik nu sta: een arts M+G/jeugdgezondheidjeugdarts die staat voor haar vak én voor de kwaliteit daarvan. Een arts die innovatief wetenschappelijk onderzoek initieert en uitvoert en nieuwe collega’s opleidt. Stuk voor stuk enthousiaste, geïnspireerde artsen. Eenmaal begonnen, willen ze het vak – net als ik zelf in de jaren ’90 – niet meer loslaten.

Een goede en kansrijke start voor kinderen heeft grote positieve gevolgen voor de rest van het leven. Jeugdartsen zijn daarom dé dokters van de toekomst. Wij gaan voor de gezondheid van alle kinderen, de gezondheid van generaties en het voorkomen van onnodige curatieve zorg. De jeugdarts is daarmee een Next Level Dokter!

Gelukkig is er steeds meer interesse voor het vak van dokter buiten het ziekenhuis. Als deze nieuwe generatie artsen hun bul in ontvangst neemt, hoop ik dat ze net zo van dit mooie vak gaan genieten als ik nog steeds dagelijks doe.

Deze blog is onderdeel van De Jeugdarts blog. Een initiatief van de jeugdartsen van JGZ Kennemerland

Lucy Smit, arts M+G/jeugdgezondheid